Een prachtige stem, een aantal briljante hoogtepunten en bijtende noodzaak. Elke Vierveijzer laat in het liedprogramma ’Zonder Genade’ zien dat ze een grote toekomst tegemoet gaat.

Na drie nummers vertelt Vierveijzer dat het programma haar reactie is op de aanslagen in Parijs op 13 november 2015. Ze schreef liederen over wat deze gebeurtenissen bij haar hebben losgemaakt. Liederen met talloze herkenbare emoties, gedachten en observaties, eindigend in een muzikale toespraak van mens tot mens. Een hartstochtelijk pleidooi voor een genadeoffensief.

Het decorbeeld is prachtig gekozen om het contrast tussen wij en zij in één beeld te vatten. Grote langwerpige witte doeken hangen als vaandels over het podium. Op elk ervan staat een zwart silhouet van een man of vrouw, in cocktail dress of met een kromme rug en wandelstok. Een stukje verwijderd van de anderen hangt een silhouet van een man met uitgestrekte armen: hulp zoekend, bedreigend of waarschuwend, al naar gelang het lied een sfeer schept. De ene keer is het een groep mensen op een feest, in een ander licht zijn het spandoeken en oorlogstaferelen. Het contrast werkt goed en sluit naadloos aan op het overkoepelende thema.

Op haar korte introductie van het onderwerp volgt een briljant middenstuk. Afwisselende muziekstijlen en treffende observaties, die ze goed overbrengt en uitspeelt. Elk nummer heeft zijn eigen kracht. Een argwanend lied over hoe iedereen, overal de vijand kan zijn, is indringend en herkenbaar. Het carnavaleske lied over een hoge piefenfeest vol wereldvreemde zakenlui is scherp, grappig en subtiel verwijtend.

Het hoogtepunt van de voorstelling is een blues, recht uit het hart, waarin Vierveijzer met overtuigende eerlijkheid haar reacties op vluchtelingen heeft verwerkt. Hierin toont ze zich eerst onverschillig in het oog van de verschrikkingen van armoede en angst, dan geërgerd met de voortdurende oproep om hulp, vervolgens spottend met haar zelfmedelijden om haar vluchtelingenmoeheid en uiteindelijk vol wanhoop en verdriet: gun mij mijn geluk!

Een veelbelovend debuut, waar hopelijk nog veel rake liedprogramma’s op zullen volgen.

(Fragmenten uit de recensie van Rosalie Fleuren in de Theaterkrant van oktober 2017)