| Zondagmiddag nam Ursul de Geer het publiek van de Stichting Culturele Activiteiten Uithoorn (SCAU) mee op zijn speurtocht in een grote doos met familiepapieren. Op het podium van de Thamerkerk stond die doos. De Geer gebruikte een selectie uit de inhoud voor een smakelijk opgedist verhaal over de generaties van jonkheren De Geer die hem vóór waren gegaan vanaf het midden van de negentiende eeuw.
Dat was de tijd waarin vrienden en geliefden elkaar nog in plechtige, bloemrijke taal geformuleerde brieven schreven over wat hen bewoog. De tijd ook waarin zijn adellijke overgroot- en grootouders door combinaties met aangetrouwde families enorme rijkdom verworven. Daardoor konden ze gigantische huizen met vele hectaren tuin en park en een stoet van bedienden in lommerrijke plaatsen als Zeist laten bouwen. Maar ook konden ze die laten afbreken en driehonderd meter verderop laten herbouwen, alleen al omdat een aanliggende weg te druk werd geacht. Oud geld was er ruim voldoende, dus grootvader hoefde al niet meer te werken en kon de hele dag paardrijden. Ook vader kon zich in de Zeister villa waarin “jonker Ursul” met de vier andere kinderen gelukkig opgroeide, dank zij het familievermogen geheel wijden aan zijn bezigheden als kunstschilder, muziek maken met zijn echtgenote en zich aan zijn godsdienstige taken wijden als vrijgevig mecenas.
Maar Ursul werd als opgroeiende puber en student andragologie recalcitrant. Hij zat als langharig actievoerder met een rookbom in zijn zak in de zaal van de Amsterdamse Stadsschouwburg toen luidruchtig werd geprotesteerd tegen het vastgeroeste toneelbestel. De tijd van PROVO’s en de Actie Tomaat. Een hele stap in zo’n keurige familie, in de jaren overigens waarin het familievermogen totaal verdampte en zich omzette in forse schuldenproblematiek. Ursul moest zijn eigen weg gaan vinden en financieel zijn eigen broek ophalen. Dat deed hij als acteur, regisseur en bekend presentator van succesvolle TV-programma’s.
Als gevorderde zestiger stond hij nu voor de tweede keer op het podium bij de SCAU. Zijn, losjes, met humor, gepresenteerde en met geprojecteerde kopieën van oude brieven en foto’s geïllustreerde verhaal over de tijd die niet meer terugkomt, bezorgde de bezoekers van SCAU een onderhoudende middag. Tijdens korte tussenspelen door pianist Erwin Rommert Weerstra kon De Geer zijn stem even rust gunnen.
De SCAU presenteerde op deze middag de brochure met het nieuwe programma voor het seizoen 2015-2016, waarover de SCAU in dit blad later nader zal berichten.
Bob Berkemeier |
