Op zondagmiddag 23 april sloten De Andersons met hun theaterconcert Hier dooft niets het seizoen van de Stichting Culturele Activiteiten Uithoorn (SCAU) af. Een optreden waar de muzikaliteit vanaf spatte. Liedjes en verbindende teksten over liefde, troost, hoop, weemoed versmolten tot een voorstelling die de harten van het publiek verwarmde.

De Andersons worden gevormd door zangeres Anna Ågren, gitarist en zanger Roel Dullaart en gitarist Mirek Walton. Anna Ågren is de frontvrouw, die met haar stem vele registers moeiteloos beheerst en ook de lage noten niet schuwt. Voor Roel Dullaart geldt hetzelfde, maar dan in spiegelbeeld: hij schuwt hoge noten geenszins. Een voortreffelijk paar stemmen dat in gitarist Mirek Walton een fantastische begeleider heeft.

Voor iedere voorstelling van dit programma nodigen De Andersons een lokale of regionale held, muzikant, schrijver, filosoof of kunstenaar uit. Deze deelt zijn of haar verwondering met hen en het publiek. Afgelopen zondag was dat dichter en tekstschrijver Jan Boerstoel. Hij schreef onder andere teksten voor Jenny Arean, Adèle Bloemendaal, Youp van ’t Hek, Cabaret Don Quishocking, Lenette van Dongen. Boerstoels teksten zijn nu eens scherp, dan weer ontroerend en …altijd met een knipoog. Anna Ågren zong van hem het met de Annie MG Schmidtprijs bekroonde ‘De dag waarop je moeder sterft’. Niet mis te verstane regels als: ‘dat jij wordt losgelaten en al haar eigenschappen erft, die jij zo in haar haatte: de scherpe tong, de bokkenpruik, de zure schooljuffrouw, die zullen ze dan binnenkort herkennen gaan in jou.’

Veel teksten van De Andersons komen voort uit het dagelijks leven, uit de ontmoetingen die zij hebben. Daarover vertelde Anna Ågren. Een uitspraak van een gescheiden man, bijvoorbeeld over zijn herwonnen vrijheid: “Nu word ik met iedereen oud”. Of een ex-non die op zangles kwam bij Anna en uiteindelijk bij haar in huis kwam wonen. Ze moet haar leven als ex-non weer op de rails zien te krijgen. Dat is niet simpel: “Je was er enkel voor de ander, maar wie ben je voor jezelf?”

Heel ontroerend was het lied, over Hashouf, een Syrische vluchteling die zijn vrouw heeft moeten achterlaten. Hashouf staat voor het schap met lippenstiften en probeert zich vertwijfeld het gezicht van zijn geliefde voor te stellen, want vlak voordat hij vertrok, vroeg zij: “Koop je lippenstift voor mij?”

De titel “Hier dooft niets” komt voort uit het wiegelied voor Anna’s vader. Een schrijnend nummer, waarin zij zingt over hoe haar Zweedse vader van al het mooie genoot, maar toch bang werd, omdat alles wat mooi en licht is ook weer doven kan. Een lied om stil van te worden, maar met de hoopvolle boodschap: “Hier dooft niets”.

Volgend seizoen bestaat de SCAU 25 jaar en dat zal zichtbaar zijn in het nieuwe programma waarover binnenkort via de pers meer informatie komt. Wie daarop niet wachten wil, kan het downloaden op de site van de SCAU.