Volmaakte muzikale harmonie en schoonheid heersten zondagmiddag in De Schutse. De grote man die daarvoor had gezorgd was in de eerste plaats Johann Sebastian Bach.
Hij kon niet vermoeden dat je zijn dertig meesterlijke Goldbergvariaties behalve op een klavecimbel ook prima op een moderne concertvleugel kan spelen. De tweede grote man die middag was pianist Hannes Minnaar. Hij speelde op zo’n vleugel. Oude muziekpuristen zal dat een gruwel zijn. Bach echter zou het fantastisch hebben gevonden te horen hoe mooi zijn variaties klinken op de speciale vleugel die Hannes Minnaar zelf had meegebracht. De snaren liggen recht naast elkaar en zijn niet kruislings gespannen. Dat zorgt voor een lichte, doorzichtige klank die voortreffelijk past bij Bachs composities voor de toetsinstrumenten van zijn tijd.
Hele pianoklas
Hannes Minnaar is tegenwoordig te vinden op belangrijke podia met een internationale uitstraling. De Stichting Culturele Activiteiten Uithoorn (SCAU ) had de befaamde musicus gelukkig nog in deze moeilijke coronatijd voor een recital naar Uithoorn kunnen lokken. Dat vele muziekliefhebbers dat hebben gewaardeerd, bleek zondagmiddag uit de grote opkomst.
Er was gezorgd voor een zo veilig mogelijke opstelling met flink wat ruimte tussen de rijen.
Met de ongeveer 175 bezoekers, van wie vele muziekliefhebbers ook van buiten de regio, was de zaal bijna vol. Een pianoleraar uit Utrecht had zelfs zijn leerlingenklas meegenomen. In opperste concentratie luisterde het publiek naar de dertig variaties.
Afwisseling
De delen zijn allemaal muzikaal zo verrassend en zo verschillend van karakter dat de aandacht van de bezoekers op geen enkel moment verslapte. Ook al was het wel een dik uur Bach, waarbij de minder ervaren muziekliefhebber vooraf had kunnen denken: “Nou, nou, dat is wel een beetje veel van het goede!”Dank zij het sublieme pianospel van Hannes Minnaar bleven alle muzikale lijnen en details ook achterin de zaal nog glashelder hoorbaar. De ene keer was er muzikaal een moment van rust en bezinning met fraai geboetseerde zangerige melodiëen. Maar meteen daarna werd je dan weer verrast door de energie en de vaart waarmee Hannes Minnaar zijn vingers in een virtuoze toccata over de toetsen liet snellen. Waar haalde die oude Bach dit toch allemaal vandaan, die rijkdom van muzikale invallen en constructies, was dan een gedachte die bij een verwonderde luisteraar kon opkomen.
Nieuw werk
Het was een goed idee van Hannes Minnaar om componist Daan Manneke te vragen zich door de Goldbergvariaties te laten inspireren bij het schrijven van een nieuw stuk. Dat werd “Gedanken zu Bach”, een knappe compositie van de derde meester in de muzikale drieëenheid deze middag. De zes variaties van Daan Manneke had de pianist als intermezzo tussen de eerste en de laatste vijftien Bachvariaties geplaatst. Daar pasten ze qua lengte en karakter heel goed. Na de laatste van de zes variaties van Manneke, een vlotte toccata, had je nauwelijks in de gaten dat Minnaar met de zestiende Goldbergvariatie begon. Met een hartelijk applaus werd Hannes Minnaar bedankt voor een middag met subliem vertolkte muziek die in deze maanden van onzekerheid en beperkingen voor velen een bron van vreugde zal zijn geweest. |
